Covered nudity
Covered nudity
Covered nudity
Landscape
Warzane
Warzane (ورزنه, Varzaneh) to zarówno małe miasteczko, 12 tysięcy mieszkańców (32°25’10″N 52°38’54″E) jak wyschnięte jezioro solne (32°08’N 52°53’E). Jeszcze kilkanaście lat temu to było całkiem spore jezioro, choć dość płytkie. Obecnie jezioro prawie całkowicie wyschło, gdzieniegdzie jedynie znajdują się malutkie jeziorka bardzo słonej wody. Pojechałem tam akurat w pierwszy deszczowy dzień roku (Irański rok rozpoczyna się w równonoc wiosenną, więc minęło dopiero sześć miesięcy).
Na zdjęciach widoczny również Irański kierowca.
W miejscach, gdzie było mniej soli, było solne błoto, które wyschło tworząc wielkie, mniej więcej sześciokątne, kształty.
Na zachód od jeziora solnego, znajduje się niewielka pustynia. Przejeżdżałem przez nią w drodze z Warzane na jezioro solne i z powrotem, zatrzymując się na zachód słońca na pustyni. Wydmy na tej pustyni są jednymi z najwyższych w Iranie.
Zdecydowałem się nocować na pustyni w małym domku, kiedy akurat w nocy padało a w okolicy była burza. Ma się to szczęście. W nocy było bardzo zimno, aż się nie chciało wychodzi o wschodzie słońca, żeby zrobić zdjęcia, ale w końcu się przemogłem.
W pobliżu znajdowała się Czarna Góra (کوه سیاه, Black Mountain, 32°18’14″N 52°54’40″E), która z bliska wcale nie była aż taka czarna. Zdjęcie całej góry jest zrobione z południowego zachodu, od strony solnego jeziora natomiast widok z góry jest w kierunku na południe, na solne jezioro.
Podczas pobytu w Warzane zobaczyłem w hotelu mapę świata, na której podróżni zaznaczali miejsca, z których pochodzą. Oto zbliżenie na Polskę. Irańscy kartografowie zaznaczyli na mapie Warszawę, Łódź, Gdańsk i Szczecin.
Landscape
Alamut
Alamut jest rejonem w górach Elburs, w Iranie znany jest z pięknych krajobrazów.
Jadąc z przewodnikiem samochodem w Alamucie zdarzyło nam się spotkać stado owiec, więc zrobiłem kilka zdjęć nie wychodząc z samochodu.
W Alamut znajdują się ruiny zamku, który Irańczycy nazywają Hasan ibn Sabbah (قلعه حسن صباح), natomiast zagraniczni po prostu zamek Alamut (قلعه الموت, Alamut castle, 36°26′42″N 50°35′10″E). Hasan ibn Sabbah był założycielem i przywódcą Asasynów, którzy przez pewien czas byli lokalną siłą. Sam zamek został wybudowany w 602 roku, został natomiast zniszczony w 1256 w wyniku inwazji Mongołów.
Widok na szlak prowadzący do zamku.
Obecnie trwają prace restauracyjne, kiedy tam byłem, zamek był przykryty blachami i wszędzie były rusztowania, więc trudno mu było zrobić interesujące zdjęcie. Natomiast widoki z tego zamku były piękne.
Widok z zamku na wioskę Gazorchan (گازرخان, Gazorkhan).
Zamek położony jest na wąskiej, ale podłużnej górze, to przejście używane było do przejścia z zamku na drugą stronę góry, do małego posterunku z widokiem jak powyżej.
Widok na wioskę Chuban (خوبان, Khuban, 36°23′48″N 50°39′13″E).
Kawałek za wioską Garmarud (گرمارود, Garmarud, 36°22′51″N 50°43′38″E) wyszliśmy z samochodu i zaczęliśmy iść kilka kilometrów dalej drogą na piechotę, aby móc lepiej przypatrywać się widokom (i mieć więcej czasu na robienie zdjęć).
Następnego dnia rano jedliśmy śniadanie w takiej okolicy, niestety nie pamiętam już gdzie to było.
A na koniec pojechaliśmy zobaczyć jezioro Evan (اوان, Ovan lub Evan, 36°28′58″N 50°26′38″E).
Landscape
Kandowan i Urmia
Kandowan
Kandowan (كندوان, Kandovan, 37°47’41″N 46°14’56″E) jest wioską leżącą 30 kilometrów na południe od Tebriz, której cechą charakterystyczną są domy wykute w skale. Cały czas w tych domach mieszkają ludzie, choć bardziej ze względów turystycznych zapraszając na herbatę (za opłatą oczywiście). W wiosce mieszka ok. 600 ludzi.
Skoro pojawiła się okazja sfotografowania osłów, to nie mogłem sobie odmówić takiej przyjemności.
Urmia
Jezioro Urmia (ارومیه, Urmia) to jezioro położone w ostanie Azerbejdżan Wschodni i Azerbejdżan Zachodni. Było to największe jezioro solne na świecie, jednak wskutek zbudowania zapór na rzekach, które wpadały do jeziora oraz wypompowaniu wód podziemnych z okolicy, jezioro zaczęło wysychać. Dziś jego powierzchnia wynosi jedynie 10% początkowej wartości a wody stały się zbyt słone, by jakiekolwiek organizmy mogły tam żyć.
Ze względu na brak czasu zrobiłem jedynie kilka zdjęć, spośród których tylko jedno zasługuje na publikację. Była akurat intensywna mgła, stąd zdjęcie wygląda jak post-apokaliptyczne.
Landscape
Tebriz
Tebriz (تبریز, Tebriz), dawna stolica Iranu, położony jest w północno-zachodniej części Iranu, w ostanie Azerbejdżan Wschodni. Populacja wynosi 1 600 000 mieszkańców.
Bazar w Tebriz (38°04’52″N 46°17’31″E) jest największym i najstarszym bazarem na świecie, na jego terenie znajduje się ponad 5000 sklepów. Bazar jest podzielony na sekcje, poniżej sekcja z dywanami. Dywany z Tebriz uważane są za najlepsze w całym Iranie, choć akurat dywany prezentowane poniżej to głównie produkcja mechaniczna, nie ręczna.
Jako że uliczki na bazarach są wąskie i bardzo rzadko samochód może się w nich zmieścić, do transportu używa się wózków.
To nie są obrazy, to są oprawione dywany.
Większa uliczka w bazarze. Uliczki w bazarze nie zawsze są zadaszone, ale jeśli są, to są to kopuły z oknami, przez które może wpadać światło.
Niebieski meczet
Niebieski meczet albo meczet Kabud (مسجد کبود, Blue Mosque, 38°04’25″N 46°18’04″E) został wybudowany w 1465 roku a w 1780 roku został poważnie zniszczony przez trzęsienie ziemi. Od 1973 roku jest powoli odbudowywany, ale widać, że zostało jeszcze sporo do zrobienia.
Nie udało mi się wszystkiego zwiedzić w Tebriz albo zdjęcia nie są wystarczająco dobre, żeby je tutaj zamieścić. Tebriz był moją bazą wypadową do armeńskich kościołów, zamku Babak, wioski Kandowan oraz jeziora Urmia.